میلاد با سعادت حضرت عبد العظیم حسنی گرامی باد ....
به نام خدا
سلام بر آنکه شهرت «عبدالعظیم» داشت
|
هر کس شود به خاک ری از معرفت مقیم |
باشـــــد پناه مـــرحمت سیّدالکـــــریم |
|
از بــــس که صحــــن و گنبــد او با صفا بُوَد |
گویا که از بهشت برین می‌رســد نسیم |
|
باشــــند عـــرشیان به طـــواف مــــزار او |
هستند قدسیان همه بر درگهش مقیم |
از تفحص در زندگانی حضرت عبدالعظیم(ع) معلوم می‌شود که ایشان در زمان خود، از پرهیزگاران و عابدان و از متقین و ابرار به شمار می‌رفته‌اند، و از جهت خلوص عقیده و قلب روشن و اعتقادات درست و صحیح، مورد توجه ائمه اطهار (علیهم‌السلام) بوده‌اند.
حضرت عبدالعظیم (علیه‌السلام) فرزند عبدالله بن علی، از نوادگان حضرت امام حسن مجتبی (ع) است و نسبش با چهار واسطه به آن حضرت می‌رسد.
ولادت با سعادت حضرت عبدالعظیم (ع) در سال 173 هجری قمری در شهر مقدس مدینه واقع شده است و مدت 79 سال عمر با برکت ایشان، با دوران امامت چهار امام معصوم، یعنی امام موسی کاظم (ع)، امام رضا (ع)، امام محمدتقی (ع) و امام علی النقی (ع) مقارن بوده است. محضر مبارک امام رضا (ع)، امام محمد تقی (ع) و امام هادی (ع) را درک کرده و احادیث فراوانی از آنان روایت کرده‌اند.
حضرت عبدالعظیم الحسنی (ع) از دانشمندان شیعه و از راویان حدیث ائمه معصومین (علیهم‌السلام) و از چهره‌های بارز و محبوب و مورد اعتماد، نزد اهل بیت عصمت (علیهم‌السلام) و پیروان آنان بودند و در مسایل دین، آگاه و به معارف مذهبی و احکام قرآن، شناخت و معرفتی وافر داشتند. ستایش‌هایی که ائمه معصومین (علیهم‌السلام) از وی به عمل آورده‌اند، نشان‌دهنده شخصیت علمی و مورد اعتماد ایشان است.